فهرست مطالب

یافته های تحقیقاتی در گیاهان زراعی و باغی - سال پنجم شماره 2 (پاییز 1395)

نشریه یافته های تحقیقاتی در گیاهان زراعی و باغی
سال پنجم شماره 2 (پاییز 1395)

  • تاریخ انتشار: 1395/06/18
  • تعداد عناوین: 6
|
  • فواد مرادی * صفحات 71-95
    تنظیم کننده های رشد گیاهی به موادی اطلاق می شود که در مقادیر بسیار کم تاثیرات بسیار بزرگی بر رشد و نمو گیاهان می گذارند. این ترکیبات می توانند طبیعی یا مصنوعی باشند که فرم طبیعی آن را هورمون های گیاهی می نامند. بعضی از این ترکیبات ده ها سال است که شناخته شده و نوع و میزان واکنش گیاهان به آنها نیز مشخص می باشد، درحالی که بسیاری از آن ها تنها در سال های اخیر شناسایی شده اند. برخی از تنظیم کننده های رشد بخاطر تاثیرات مستقیمی که بر رشد، نمو و حتی کیفیت محصولات زراعی و باغی دارند در بعضی از کشورها کاربردهای تجاری بسیاری یافته و سالانه بر تعداد مصرف کنندگان آنها افزوده می شود، با این حال بسیاری از آنها همچنان مراحل تحقیقاتی خود را سپری می کنند. آمارهای موجود نشان می دهد که مصرف جهانی تنظیم کننده های رشد طی دوره 10 ساله (2012-2003) از 16691 تن به 42700 تن ماده خالص، یعنی بیش از 5/2 برابر افزایش یافته است، و پیش بینی می شود که مصرف آنها تا سال 2020 سالانه 56/3 درصد روند افزایشیداشته باشد. ارزش بازار این ترکیبات در سال 2013 حدود 56/3 میلیارد دلار اعلام شده است و پیش بینی می شود ارزش این بازار تا سال 2020 به حدود شش میلیارد دلار برسد. طی سال های اخیر بر میزان مصرف این ترکیبات در ایران نیز افزوده شده ولی تاکنون اطلاعات مدونی در این خصوص ارایه نشده است. در مقاله زیر سعی شده است که به وضعیت تولید و مصرف این ترکیبات و مشکلات قانونی موجود در ایران و جهان پرداخته شود.
    کلیدواژگان: تنظیم کننده های رشد، قیمت و هزینه و هورمون های گیاهی
  • مسعود قدسی*، احمد زارع فیض آبادی، محمود ناظری، منوچهر خدارحمی، حمید تجلی، ضرغام عزیزی صفحات 97-108
    با توجه به بالا بودن سطح اراضی کم بازده در بسیاری از مناطق کشور که مناسب برای کاشت گندم و جو نمی باشد و با در نظر گرفتن محدودیت منابع آب، تریتیکاله در مقایسه با غلات دیگر از سازگاری بهتری برخوردار است. این تحقیقات به منظور معرفی رقم جدید تریتیکاله با اجرای پروژه های تحقیقاتی به نژادی به مدت هشت سال در مراکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی و جنوبی و موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر انجام شد. لاین امید بخشET-84-17 در سال زراعی82-1381، 83-1382 و 84-1383 به ترتیب در آزمایشات بین المللی مقایسه عملکرد دریافتی از مرکز بین المللی تحقیقات ذرت و گندم (CIMMYT)، مقدماتی یکنواخت و پیشرفته مقایسه عملکرد دانه لاین ها و ارقام تریتیکاله در ایستگاه های تحقیقاتی مشهد، کرج، بیرجند و مغان مورد ارزیابی قرار گرفت و با وجود برتری عملکرد نسبت به شاهد (جوانیلو 92) برای بررسی نهایی گزینش شد. در نهایت در دو سال زراعی 85-1384 و 86-1385 آخرین مرحله ارزیابی لاین مذکور در کنار دیگر لاین های امیدبخش تریتیکاله در قالب آزمایش یکنواخت سازگاری و مقایسه عملکرد دانه لاین ها و ارقام تریتیکاله در دو ایستگاه تحقیقاتی مشهد و بیرجند انجام شد. در مجموع در آزمایشات سازگاری مقایسه عملکرد، لاین امیدبخشET-84-17 با میانگین عملکرد دانه 7269 کیلوگرم در هکتار در مقایسه با عملکرد شاهد جوانیلو 92 (6354 کیلوگرم در هکتار)، از برتری عملکرد حدود 14درصد، گلدهی زودتر حدود 6-4 روز و وزن هزار دانه حدود دو گرم بیشتر از شاهد برخوردار بود. همچنین برتری عملکرد لاین ET-84-17 در مقایسه با شاهدهای تریتیکاله در آزمایشات تحقیقی- تطبیقی و تحقیقی- ترویجی احراز گردید. میانگین عملکرد دانه لاین مورد نظر، شاهد جوانیلو 92 و سناباد به ترتیب 6772، 5168 و 6005 کیلوگرم در هکتار بود که به ترتیب 31 درصد و 8/12 درصد برتر بود و از نظر سازگاری با اراضی کم بازده (شرایط مزارع استان خراسان جنوبی) مناسب تر ارزیابی شد. در نهایت با برتری عملکرد و دارا بودن خصوصیات مطلوب زراعی از جمله زودرسی نسبی شایستگی آن برای معرفی به عنوان رقم جدید احراز و به نام «پاژ» نامگذاری و آزادسازی شد. کل ارزش حال منافع ناخالص آتی معرفی رقم پاژ در طول عمر پیک جایگزینی رقم که هفت سال در نظر گرفته شده است، 54482 میلیون ریال محاسبه شد.
    کلیدواژگان: اراضی کم بازده، به نژادی، تریتیکاله و عملکرد دانه
  • محمد زمانیان * صفحات 109-118
    به منظور افزایش تولید علوفه در کشور، کشت مخلوط ارقام شبدرایرانی چند چین و یک چین ساده ترین و کم هزینه ترین روش است. در این آزمایش اختلاط بذر در پنج سطح (100-0، 0-100، 50-50، 60-40 و 40-60) و تراکم بذر در سه سطح 10، 15 و 20 کیلو گرم در هکتار در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال (93 – 1392)، در مزرعه موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج اجرا شد. نتایج دو ساله نشان داد کشت مخلوط شبدر ایرانی رقم چند چین با رقم یک چین باعث افزایش 30 درصد عملکرد علوفه تر و32 درصد علوفه خشک نسبت به کشت خالص در رقم چند چین شد. همچنین کشت مخلوط باعث افزایش هشت درصد میزان پروتئین در رقم یک چین نسبت به کشت خالص آن شد. به طورکلی در کشت مخلوط شبدر هر چه میزان بذر رقم یک چین بیشتر شد کمیت علوفه و با افزایش میزان بذر رقم چند چین کیفیت علوفه افزایش یافت. نتایج به دست آمده از این بررسی نشان داد بیشترین عملکرد علوفه خشک با 24/5 تن در هکتار از تراکم بذر 15 کیلوگرم بذر در هکتار و نسبت 50-50 (50 درصدکشت شبدر رقم چند چین+ 50 درصد شبدر رقم یک چین) حاصل شد. محاسبه نسبت برابری زمین نشان داد که ترکیب50 درصدکشت شبدر رقم چند چین+ 50 درصد شبدر رقم یک چین و میزان بذر 15 کیلوگرم در هکتار با شاخص نسبت برابری زمین مساوی 18/2 برای علوفه تر، 99/1 برای علوفه خشک و 17/2 برای پروتئین برترین تیمار آزمایش است و به عنوان مناسب ترین مدل کشت مخلوط پیشنهاد می گردد.
    کلیدواژگان: شاخص نسبت برابری زمین، شبدر، صفات کمی وکیفی و کشت مخلوط
  • حبیب الله قزوینی*، حمیدرضا نیکخواه، احمد یوسفی، مهرداد محلوجی، ذبیح الله راوری، محمد شریف الحسینی، یدالله مروتی، محسن آرزمجو صفحات 119-132
    شوری خاک و آب از مهم ترین تنش های غیر زنده محدود کننده تولید محصولات کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک جهان است.کشت جو آبی در اقلیم معتدل کشور در سطح بیش از300 هزار هکتار انجام می گیرد که بسیاری از این مناطق با مشکل تنش شوری مواجه است. رقم جو خاتم حاصل از تلاقی رقم صحرا به عنوان پایه مادری و رقم کویر به عنوان پایه پدری در ایستگاه ورامین و انتخاب در نسل های در حال تفکیک در مزرعه آزمایشی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر- بخش تحقیقات به نژادی غلات در کرجمی باشد. نتایج آزمایش های مقایسه عملکرد و بررسی های تحقیقی- ترویجی در اراضی با تنش شوری (EC 12-8 دسی زیمنس) و اراضی لب شور (EC 8-4 دسی زیمنس) منطقه معتدل نشان دهنده برتری رقم خاتم نسبت به ارقام شاهد مانند نصرت، والفجر، ریحان 03 بود، به طوری که میانگین عملکرد این رقم حدود 600 کیلوگرم در هکتار نسبت به میانگین ارقام شاهد برتری داشت. رقم خاتم دارای تیپ رشد بینابینی بوده و متوسط ارتفاع بوته آن تحت شرایط نرمال 90 سانتی متر و در شرایط تنش شوری 65 سانتی متر است. این رقم مقاوم به خوابیدگی، ریزش دانه و سنبله (شکنندگی محور سنبله) بوده و عکس العمل آن نسبت به بیماری های زنگ زرد، سفیدک پودری و لکه قهوه ای جو نیمه حساس است ولی در شرایط مناطق خشک حاشیه کویر حساسیت به هیچ یک از این بیماری ها مشاهده نشد. این رقم دارای سنبله شش ردیفه بوده و ویژگی اساسی آن سازگاری در مناطق شور و لب شور حاشیه کویر های لوت و نمک که اکثرا دارای اراضی کم بازده هستند می باشد.
    کلیدواژگان: اراضی کم بازده، اقلیم معتدل، تنش شوری و جو
  • رضا محمدی*، عبدالوهاب عبداللهی، محمد صالح محمدی، کامبیز الهی، حمیدرضا یاری صفحات 133-141
    بررسی عملکرد گندم دیم در استان کرمانشاه طی سال های 1363 تا 1392 نشان می دهد که تغییر محسوسی که نشان دهنده یک روند رو به رشد باشد مشاهده نمی شود و طی این سال ها عملکرد گندم دیم بین 600 تا 1400 کیلوگرم در نوسان بوده است. بررسی ظرفیت قابل حصول و واقعی عملکرد، تعیین فاصله بین این دو (Yield gap) و شناسایی عوامل محدودکننده دستیابی به عملکرد قابل حصول و توسعه راهبردهای مناسب می تواند به بهبود عملکرد ارقام زراعی کمک نماید. در این رابطه تعداد 12 ژنوتیپ گندم شامل نه لاین اصلاحی گندم دوروم، یک رقم جدید گندم دوروم بنام ساجی و دو رقم محلی گندم نان (سرداری) و دوروم (زردک) به عنوان شاهد در یک طرح بلوک های کامل تصادفی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم سرارود و شرایط زارعین در سه منطقه دالاهو، سرفیروزآباد و حمیل در استان کرمانشاه در سال زراعی 89-1388 مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی عملکرد ژنوتیپ ها نشان داد که رقم جدید ساجی در هر چهار منطقه، عملکردی بیشتر از میانگین دو رقم محلی (سرداری و زردک) داشت و بسته به منطقه از 42 تا 198 درصد افزایش عملکرد نسبت به میانگین شاهدها نشان داد. برخی از ژنوتیپ ها در مناطق مختلف (بجز در منطقه دالاهو) نیز عملکرد بیشتری از رقم ساجی تولید کردند که در میان آن ها ژنوتیپ شماره 8 در دو منطقه (حمیل و سرارود) از ساجی برتر بودند و بقیه ژنوتیپ ها فقط در یک منطقه از ساجی عملکرد بیشتری داشتند. مقایسه عملکرد ژنوتیپ ها در ایستگاه تحقیقاتی با شرایط زراعین نشان داد که از 35 تا 80 درصد بسته به مناطق کاهش عملکرد نسبت به ایستگاه تحقیقاتی وجود دارد. با توجه به اینکه رقم جدید گندم دوروم ساجی در بیشتر مناطق نسبت به لاین های اصلاحی گندم دوروم دارای برتری عملکرد بود می توان اظهار داشت که در حال حاضر این رقم در مناطق مختلف استان دارای برتری است، توسعه کشت این رقم یکی از راهکارها می باشد.
    کلیدواژگان: شرایط زارعین، عملکرد قابل حصول، عملکرد واقعی و گندم دیم
  • حمیدرضا دری*، بهروز اسدی، عادل غدیری، محمدرضا لک، مظاهر یوسفی، علی اکبر قنبری، اسماعیل بیضایی، مسعود کامل، محمدحسن کوشکی، حسین آسترکی، راشین پورمتین، مریم حاتم آبادی فراهانی صفحات 143-155
    رقم غفار اولین بار در سال 1374 در قالب توده نسل F2 از مرکز تحقیقات بین المللی گیاهان گرمسیری (CIAT) وارد ایران شد.در سال های 1387 تا 1389 در آزمایش سازگاری که در سه منطقه خمین، بروجرد و زنجان انجام شد، از نظر عملکرد دانه در هر سه منطقه رقم غفار نسبت به شاهد محلی خمین برتر بود. در زنجان با عملکرد 4474 کیلوگرم در هکتار در خمین با عملکرد 2922 کیلوگرم در هکتار و در بروجرد با عملکرد2965 کیلوگرم در هکتار نسبت به شاهد 1/27 درصد برتری داشت. در مجموع سه منطقه و طی سه سال نسبت به شاهد محلی خمین با عملکرد 3376 کیلوگرم در هکتار 8/25 درصد افزایش تولید نشان داد. سال 1381 به منظور ارزیابی مقاومت ژنوتیپ های لوبیا به آفت کنه دو لکه ای 36 ژنوتیپ لوبیا در قالب طرح لاتیس مستطیل بررسی شد. در این تحقیق رقم غفار جزء ژنوتیپ های با عملکرد بالا و دارای بالاترین عملکرد براساس شاخص ترکیبی مقاومت به کنه دولکه ای بود. در سال های 89-1388 آزمایش های تحمل به تنش خشکی انجام شد و عملکرد رقم غفار در هر دو شرایط آبیاری نرمال و تنش خشکی نسبت به شاهد صدری به ترتیب 2/25 و 57 درصد افزایش داشت. همچنین در سال 1389 پروژه تحقیقی ترویجی رقم غفار با عملکرد 5/2824 کیلوگرم در هکتار 27 درصد افزایش تولید داشت. در نهایت با توجه به آزمایشاتمتعدد رقم غفار از نظر عملکرد، سازگاری، بازارپسندی، مقاومت به آفت کنه دولکه ای و تحمل به خشکی نسبت شاهد صدری برتری نشان داد. رقم غفار دارای تیپ بوته2 ( ایستاده و رشد نامحدود)، کلاس تجاری Cranberry، وزن 100 دانه 40 گرم است.
    کلیدواژگان: رقم، غفار و لوبیا
|
  • F. Moradi * Pages 71-95
    Plant growth regulators (PGPRs), refers to substances which in very small quantities could have huge impacts on plant growth and developments. These compounds might be natural or synthetic, and natural forms are called plant hormone. Some of these compounds have been known for decades and their structure, amount and plant responses also have been identified already, while many of them have been identified only in the recent years. Some PGPRs, due to direct impact on the growth, development and even the quality of crops, have many commercial applications and annually adding to number of consumers in some countries. However, many of them are still under the research process. The existing statistics indicates that global consumption of PGPRs during 2003 to 2013 increased from 16691 tons to 42700 tons, showing about 2.5 times more utilization. It is predicted that by 2020, annual consumption will be rising to 3.65 percent yearly. The market value of these compounds in 2013 was about 3.56 billion US dollars and is expected to be worth about 6 billion by 2020. In recent years, the consumption of these substances has increased in Iran, but till now precise recorded information not yet been available. In the following article, we have tried to address about production and consumption of these compounds and legal issues in Iran and the world.
    Keywords: Plant growth regulator, Prices, costs, plant hormones
  • Masoud Ghodsi *, Ahmad Zarea Faizabadi, Mahmoud Nazeri, Manouchehr Khodarahmi, Hamid Tajalli, Zargham Azizi Pages 97-108
    Due to increasing of marginal and low yield lands in Khorasan Razavi and Jonoobi provinces like most parts of Iran that are not suitable for cultivation of wheat or barley, therefor triticale is more suitable for cultivation in such areas. These investigations were carried out for introducing new triticale cultivar during 8 years in Khorasan Razavi and Jonoobi and SPII. Promising line ET-84-17 derived from 34th ITYN (International Triticale Yield Nursery), PRTYT (Preliminary Regional Triticale Yield Trial) and ARTYT (Advanced Regional Triticale Yield Trial) in Mashhad, Karaj, Birjand and Moghan in 2002-03, 2003-04 and 2004-05, respectively. This line was selected based on grain yield superiority, better performance and morphological characteristics. Finally this advanced line evaluated in ERTYT (Elite Regional Triticale Yield Trial) in Mashhad and Birjand agricultural research stations during 2005-06 and 2006-07 years. Results showed that mean grain yield of this selected line (ET-84-17) was 7269 kg.ha-1 which was more than Juanillo 92 as check (6354 kg.ha-1) and had superiority in grain yield by about 14%, 4-6 day earlier heading and thousands grain weight about 2 g. Also superiority of ET-84-17 line in comparison with the checks in on-farm research was observed. Mean grain yield of ET-84-17 line, Juanillo 92 and Sanabad (checks) in Research-Extension trials were 6772, 5168 and 6005 kg.ha-1, with 31% and 12.8% superiority, respectively and ET-84-17 line was more suitable for cultivation in low yeilding lands (Khorasan Jonoobi).Therefore ET-84-17 triticale line with high yielding and better agronomic characteristics such as moderate early maturity was released as Paj cultivar. Total gross value benefits of substituting of this cultivar was 54482 Rials during 7 years.
    Keywords: Low-input lands, breeding, Triticale, grain yield
  • Mohammad Zamanian * Pages 109-118
    In order to increasing forage production in country, mix-cropping cropping of Persian clover cultivars (single and multi-cuts) is simple and cheap method. In this experiment, mixed seed with 5 level including 0-100,100-0,50-50,40-60, and 60-40 and seed density with 3 levels of 10,15 and 20 kg/ha has been carried out as a factorial design with the base of randomized completely block design (RCBD) in Seed and Plant Improvement Institute for two years (2012-13). The results of two years study showed that mix cropping of Persian clover (single and multi-cuts) cultivars caused 30% forage increase yield, 32% dry matter yield and 8% percentage crud protein with sole cultivation. In generally with increase seed rate of one cut cultivar in mix cropping caused higher forage quality and increasing of seed rate in multi-cut cultivar, created higher forage quantity. According to the obtained results, the highest dry matter yield with 5.24 t/ha was obtained from the treatment of 50% Persian clover (single cut) and 50% multiple cut Persian clover whit using 15 kg/ha seed rate. Computation of LER (Land Equivalent Ratio) showed that the treatment of 50% Persian clover (single cut) and 50% multiple cut Persian clover and seed rate 15 kg/ha with LER=2.18, 1.99 and 2.17 for forage yield, dry matter yield and percentage crud protein respectively and the best mix cropping model in clover agronomy recommended.
    Keywords: clover, Intercropping, Land equivalent rate, Quality, Quantity traits
  • Habibollah Ghazvini *, Hr. Nikkhah, A. Yousefi, M. Mahlouji, Z. Ravari, M. Sharifalhossaini, Y. Morovati, M. Arazmjoo Pages 119-132
    Salinity is one of the most important abiotic stresses limiting the productivity of crop plants in arid and semiarid areas around the world. Irrigated barley is grown on about 300,000 hectares in the temperate agro-climate zone of Iran where the salinity is a major constrain of barley production. Barley cultivar Khatam is derived from the cross between cultivars Sahra and Kavir as female and male parents, respectively, at Varamin station and subsequent selection among segregating populations was done at experimental field of Seed and Plant Improvement Institute-Cereal Breeding Department in Karaj. Results of yield trials and on-farm evaluations in the temperate zone showed that under high and low salinity stress conditions (EC of 8-12 and 4-8 dS, respectively), Khatam exhibited a superior performance compared to the check cultivars Nosrat, Walfajr, Rihane 03 and its average grain yield was 600 kg higher than average grain yield of check cultivars. Khatam has facultative growth habit and its height under normal and stress conditions is 90 and 65 cm, respectively. Khatam exhibits lodging resistance and has non-shattering rachis but has moderately susceptible infection responses to yellow rust, powdery mildew and stripe disease of barley. However, under dry conditions of areas around deserts of Iran no susceptibility to these diseases is observed. Khatam is a six-rowed cultivar and its specific characteristic is adaptability to the dry conditions of saline and fairly saline marginal lands around the Loot and Namak deserts of Iran.
    Keywords: Barley, Marginal lands, Salinity stress, Temperate zone
  • R. Mohammadi *, A. Abdolahi Mohammadi, K. Elahi, Sr. Yari Pages 133-141
    Study of rainfed wheat production in Kermanshah province, Iran, during 1984-2013 indicates no clear trend in yield increasing, while rainfed wheat yield varied between 600 to 1400 kg/ha in this period. Assessment of attainable and actual yields, identify the yield gaps, limiting factors involved in achieving attainable yield and develop suitable strategies can help to improve yield productivity under rainfed conditions. In this study 12 wheat genotypes consisting of 9 durum wheat lines, one new durum wheat cultivar (cv. Saji) and two durum (Zardak) and bread (Sardari) local varieties were evaluated in a randomized complete blocks design with three replications in Sararood rainfed research station and three farmer's fields (i.e. Dalahoo, Sarfirouz abad and Homail) in Kermanshah province, Iran, during 2009-10 cropping season. Evaluation of genotypes based on mean yield indicated that the Saji cultivar produced higher yield than two local checks across four experimental sites, and out yielded the checks by 42 to 198%, depending on experimental sites. Some genotypes performed better than Saji cultivar across experimental sites (except Dalaho site), in which breeding line G8 performed better than Saji in two sites (Homail and Sararood) and others performed well in one site. Comparison of mean yield production in research station with farmer's fields indicated a decreasing yield equal to 35 to 80%, depending on experimental site, in farmer's fileds compared to research station. In regard to the results, development of cultivation of Saji durum wheat cultivar can be considered as one of the approaches to further enhance of yield productivity and to decrease of yield gap of rainfed wheat in Kermanshah province.
    Keywords: Attainable yield, Actual yield, Farmer's fields, Rainfed wheat
  • B. Asadi *, A. Ghadiri, Mr. Lak, M. Yousefi, Aa. Ghanbari, E. Beizai, M. Kamel, Mh. Kooshki, H. Asteraki, R. Poormatin, M. Hatamabadi Farahani Pages 143-155
    Ghaffar cultivar was introduced during 1995 in the form of F2 generation from the International Research Center for Tropical (CIAT) for the first time. Adaptability tests were performed in three areas including Khomein, Boroujerd and Zanjan during 2008 to 2010 that line of Ghaffar was superior in compared to Khomein control. This cultivar in Zanjan by producing 4474 kg ha-1, Khomein 2922 kg ha-1 and Boroujerd by producing and 2965 kg ha-1, which was 32.1%, 16.1% and 27.1% respectively was superior than Khomein as control. Overall in 3 locations and 3 years Ghaffar produced 3376 kg ha-1 more grain yield than control that was about 25.8% increase in grain yield. During 2002 resistance of 36 bean genotypes evaluated to two-spotted mite in a rectangular lattice design. In this study, Ghaffar was the one of the genotype with high-yield and had the highest resistance to the two-spotted mite based on composite index of resistance. Drought tolerance tests were performed during 2009-2010 and yield of Ghaffar was higher than Sadri as control, in normal irrigation and drought stress by about 25.2 and 57% per hectare respectively. Also in 2010, research project extension was conducted and Ghaffar produced 2824.5 kg ha-1 which was 27% more than control. Finally, according to several tests, Ghaffar line in terms of yield, compatibility, marketing, pest resistance and drought tolerance showed superiority to Sadri control. Line Ghaffar has high yield with plant type 2 (indeterminate standing), business class Cranberi, 100-grain weight 40 grams.
    Keywords: Chiti bean, Ghaffar, Variety