بانوی نقاش ایران، «ایران درودی» سرانجام در 80سالگی به رویایی که از 33سالگی در سر پرورانده بود رسید؛ او که در چند سال اخیر مدام از آرزوی چهل وچندساله اش حرف می زد، سرانجام عصر روز تولد 80سالگی اش، پنجشنبه 11 شهریور 95، به آرزویی دیرین رسید: کلنگ موزه «ایران درودی» در یوسف آباد تهران به زمین فرود آمد. او در مراسم کلنگ زنی موزه اش، با مصرع «چو ایران نباشد تن من مباد»، سخنانش را آغاز کرد و یادآور شد که از خراسان، سرزمین فردوسی می آید و این مصرع شاعر بزرگ پارسی سرای، از کودکی در جانش طنین انداخته، چراکه: «پدرم از کودکی به من آموخت هویتم به عنوان ایرانی مهم ترین مسئله است و تا ابد باید این هویت را حفظ کنم. او من را ایران نامید و به من گفت معنای این نام آزادی و آزادگی است».