علی شروقی: نویسندگانی هستند که اهمیت شان نه فقط در خود آثاری که پدید آورده اند که در تحول بنیادینی است که این آثار در ادبیات یک ملت به وجود آورده است. بدون شک محمد اوزن - نویسنده کرد- یکی از این نویسندگان بود. او نویسنده یی بود که در دوران ممنوعیت زبان کردی در ترکیه تمام آثار خود را به این زبان که زبان مادری اش بود نوشت. با فرهنگ و زبان حاکم درافتاد و به همین دلیل در زندان آنکارا حبس کشید و از سال 1977 تا سال 2005 به صورت یک تبعیدی و پناهنده سیاسی در سوئد زندگی کرد و این برایش فرصتی بود تا با دریافت کمک مالی از دولت سوئد به تحقیقات خود در زمینه فولکلور، زبانشناسی و تلاش برای کشف ظرفیت های پنهان در داستانسرایی سنتی کردی و احیای آنها در ادبیات مدرن ادامه دهد. برای رسیدن به این هدف تا مقر رهبر کردهای عراق رفت و پای نقل های آنهایی نشست که داستان ها و اشعار فولکلوریک کردی را سینه به سینه حفظ کرده بودند. محمد اوزن را بحق باید پدر ادبیات مدرن کردی نامید. او متولد سال 1953 در ترکیه بود و حدود هفت رمان به زبان کردی نوشت که یکی از مشهورترین آنها «در سایه آخرین عشق» بود. رمان های او به زبان های اروپایی هم ترجمه شده و جوایز معتبری را از آن این نویسنده کرده است.

«اوزن» در سال 2005 پس از سال ها تبعید به ترکیه بازگشت و یک سال بعد به بیماری سرطان مبتلاشد. مرگ «محمد اوزن» مرگ نویسنده یی است که ادبیات مدرن کردی، شکل گرفتن خود را بیش از هر کس مدیون او است.