این روزها هرچقدر بیشتر به ایام پایانی سال نزدیک می شویم بهتر می توان تحرک مردم و به نسبت شلوغی و ازدحام خودروها در خیابان ها و معابر را شاهد بود. اما آنچه که مایه تاسف است تاکید هر ساله مسئولان بر حل معضل ترافیک و گزارشهای پی در پی رسانه ها از وجوه و حتی سنگین تر شدن ترافیک در خیابان ها می باشد.

اینکه روزانه چیزی در حدود1400 خودرو وارد خیابان های تهران می شود و متاسفانه برخی مردم هم علی رغم سهمیه بندی بنزین تاکید دارند با خودروی شخصی، خود را به محل موردنظر برسانند می تواند عاملی برای ترافیک های متعددی باشد اما مدیریت شهری به طور کلان و معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری به طور خاصی با همکاری اداره راهنمایی و رانندگی نیروی انتظامی مسئول رتق و فتق امور ترافیکی و حل این معضل هستند، اما متاسفانه طرح هایی صورت می گیرد که بیشتر جنبه نمادین داشته و جز گرفتاری و سردرگمی عایدی برای شهر و شهروندان ندارد.

مشخص نیست اکنون که خیابان های تهران به طرح های ابتکاری و نوآوری معاونت حمل و نقل ترافیک در خصوص مشکل ترافیک و یالااقل روان سازی معابر شهری نیازی مبرم دارد و با توجه به نزدیک شدن ایام پایانی سال و ازدحام سرسام آور در خیابان ها مدیریت شهری، به چه می اندیشد و چگونه توپ و بازی را در زمین دیگران از جمله دولت و مجری تبصره 13 می اندازد!متاسفانه آنچه که این روزها از زبان تند و تیز برخی مسئولان شهری و حتی مدیران رده بالای آن می شنویم مصداق شعله ور کردن جنگ روانی و متهم کردن دیگران به عدم همکاری در حل معضل ترافیک است بدون آنکه خود بنگرند وظیفه تخصصی شان چیست و قانون چه وظایفی را بر دوش آنان نهاده است!

متاسفانه عدم توجه به معانی بیان برخی جمله ها و متهم کردن مدیران دولتی اشتباهی است که این روزها مدیریت شهری و به طور خاص مسئولان حمل و نقل و ترافیک شهرداری دائم در حال تکرار آن هستند بدون آنکه به نتیجه این کار بیندیشند و البته آنچه که کمتر بدان پرداخته و اهمیت داده می شود شهر، شهروندان و حل مشکل و معضل ترافیک است.