وارد روزنامه می شوم. یکی از همکاران را می بینم که ناراحت است. اول فکر می کنم چون من باز ستونم را راه انداخته ام می ترسد بلایی سر روزنامه بیاید اما بعد توضیح می دهد این دفعه استثنائا این طور نیست و او چون مطلبی از او را بدون اجازه اش در نشریه یی دیگر چاپ کرده اند دلخور است. بعد دیدم بزرگ روی کاغذ نوشته «متن ما رو دزدیدن / دارن باهاش پز می دن.» با دیدن این جمله به فکر فرو می روم (خبر دارید که جز زندان در سایر اماکن هم می شود به فکر فرو رفت، به خدا،) و به این جمله مسوولان آموزش و پرورش دولت بعد از نهم فکر می کنم که گفته اند: «نام و دوره های حکومت پادشاهان از کتاب های تاریخ حذف می شود.» گمان می کنم با این درایت و تدبیر (اجزای لاینفک دولت احمدی نژاد) کتاب های تاریخ مدارس این طوری می شود: کشور ایران که فوق حداکثرش چند دهه پیش تاسیس شده سابقه یی دیرین و باستانی دارد، در ایران آثار باستانی فراوانی مثل تخت جمشید هست که آن را اسفندیار رحیم مشایی در دوره ریاستش بر سازمان میراث فرهنگی ساخته است،

در گذشته یک تعداد جنگ در ایران اتفاق افتاده مثلا اسکندر مقدونی به ایران حمله کرده که چون در آن زمان پادشاه یا سلسله یی در کشور وجود نداشته راهش را گرفته و رفته است.

بعد از این زمان یک سلسله دیگری وجود نداشته که آنها هم به هیچ جا حمله نکرده اند و مرزهای ایران هم توسعه پیدا نکرده تا دوره سلسله دیگری که کلا از بیخ وجود نداشته و یزدگرد سوم هم که اسمش اشتباها چند جا آمده همسایه آن آسیابان مروی بوده که چون به ناموس او نظر داشته توسط آسیابان به قتل رسیده است. و...

همین طور که در فکر هستم می بینم که مسوولان گفته اند مانکن ها نباید سر داشته باشند و فروشگاه ها نباید کراوات را در معرض دید عمومی قرار بدهند. ما کلا با این فرمایشات موافقیم. فقط دوستان دقت داشته باشند که آنچه در مانکن ها ایجاد اشکال می کند کله شان نیست. اعضای دیگرشان هم به ما مربوط نمی شود، در مورد کراوات هم حق با دوستان است. آدم کراوات ببندد احتمال دارد به هزار و یک گناه بیفتد، نه، جدی می گویم.