نوشتن برای من اتفاق عجیب و پیچیده ای نیست. یعنی لازم نیست از شب قبل برای نوشتن برنامه ریزی کنم، صبح هم که بیدار شدم به گل ها نگاه کنم و موسیقی آرام بخش گوش بدهم.

امر نوشتن برای من آسان تر از این حرف هاست. صبح های زود از خواب بیدار می شوم، همسرم که ماشین اش را روشن کرد، سری به آشپزخانه می زنم و بعد از جمع و جور کردن ظرف ها، دیگر نوبت به تنهایی های خودم می رسد. البته این وضعیت مربوط به روزهایی است که قرار نیست سری به دانشگاه بزنم، یا قراری ندارم. بعد از تمام شدن و انتشار هر رمان تازه ای هم البته مدتی به خودم استراحت می دهم و به این ترتیب در فاصله آغاز رمان جدیدم، کتاب می خوانم و آن هم خیلی