زنانی که در سال های پس از انقلاب به پانتئون کارگردان های سینمای ایران راه یافتند در چهار مسیر به راه خود ادامه دادند. این زنان انگشت شمار به فراخور رویکرد ها و گرایش های خود به سبک های متفاوتی متمایل شدند یا به تعبیر دقیق تر از سلیقه های مختلفی در ساخت فیلم های خود بهره بردند. تعدادی از فیلمسازها در انتخاب رویکرد های محتوایی آثار خود به راه درستی رفتند اما به دلیل تصور نادرست شان از قواعد فیلمسازی آثار خود را از نظر سینمایی به محصولاتی تاریخ مصرف دار تبدیل کرده اند. پوران درخشنده و در مرحله بعد انسیه شاه حسینی و حتی تا حدی منیژه حکمت می توانند نماینده تمام و کمال این دسته باشند. این فیلمسازان