درباره نسبت شریعتی و علوم انسانی دو روایت وجود دارد: یکی از این روایت ها این نسبت را رادیکال می کند و شریعتی را بنیانگذار علوم انسانی در ایران می داند اما تجربه زندگی ما می گوید بعد از شریعتی جامعه شناسی به شکل یک تب و یک موج درآمد. یعنی به هر حال نام شریعتی و کار او در ایران در «ترویج» علوم انسانی نقش داشته است و شکی در این نیست. روایت دوم، که شواهدی بر صدقش هم وجود دارد، این است که شریعتی نه جامعه شناس بود نه فیلسوف، هیچ حرف دقیقی نداشت، هیچ پژوهش خاصی نداشت، رای هیچ متفکری را به دقت بیان نکرده، به نظر می آید در هیچ سنت فکری ای خوب پخته نشده و بحث هایی را به صورت ژورنالیستی و جدلی مطرح کرده و بعضی مفاهیم را عوام زده کرده است. به نظر می رسد برای هر یک از این روایت ها شواهدی وجود دارد.