درباره ورزش از سال های دور تاکنون مستندهای زیادی ساخته شده است، از همان زمان که بازی های آسیایی در تهران انجام شد تاکنون. شما در مستندهای خودتان از چه زاویه ای وارد موضوع شده اید که قبلا شاهدش نبوده ایم؟

معمولا در فیلم های ورزشی با یک آدمی روبه رو هستیم که می خواهد قهرمان شود و به مقامی برسد، اما من اشاره می کنم به فیلم «مسافر» ساخته عباس کیارستمی که داستان پسربچه ای را روایت می کند که به هر دری می زند تا برای تماشای یک مسابقه فوتبال به تهران بیاید و وقتی می رسد، آنقدر خسته و خواب آلود است که خوابش می برد و نمی تواند مسابقه را ببیند. این فیلم بسیار متفاوت از آثاری است که مستقیما به فوتبال می پردازند. من هم تلاش کردم که خود مسابقه و فوتبال را نشان ندهم یا کمتر به آن بپردازم. در بیشتر این فیلم ها و حتی «من لیدر هستم» شما کمترین تصاویر را از فوتبال می بینید. مثلا در «کلید» اصلا به فوتبال پرداخته نشده، اما حس می کنید در یک استادیوم هستید و فیلم در فضای فوتبال قرار دارد، اما نه در اصل آن بلکه در حواشی اش. در واقع هر یک از چهار شخصیت این چهار فیلم پرتره هایی از آنها هستند که در حاشیه فوتبال قرار دارند.

در فیلمی مثل «کلاه شیشه ای» وقتی آن سرباز را دیدم، به نظرم آمد یک ایده برایش بسازم. یعنی سرباز ساده ای که مامور حفاظت است، تبدیل شد به سربازی که عاشق فوتبال است و دلش می خواهد مسابقه مورد نظر را تماشا کند، اما نمی تواند. البته در این فیلم نه مستند صرف خوب می شد و نه داستانی صرف، بنابراین آن را مستند داستانی کردم. حتی روی تیتراژ فیلم که چه خط سیری بر اساس داستان داشته باشد، فکر کردم.