بازپس گیری جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی توسط ایران در سال 1350 شمسی (برابر با 1971 میلادی) بعد از حدود 80 سال فترت در اعمال حاکمیت بر آن، عصر جدیدی را در روابط بین الملل به طور اعم و ژئوپلیتیک منطقه خلیج فارس و شرق سوئز به طور اخص، رقم زد. اعاده حاکمیت ایران بر جزایر سه گانه مزبور بعد از انجام یک رشته مذاکرات مفصل و پیچیده بین تهران و لندن و در موارد جزیی تر هم بین دو شیخ نشین شارجه و راس الخیمه و ماموران ایرانی که نزدیک دو سال به درازا کشید، صورت گرفت. این مهم در مورد دو جزیره تنب بدون نگارش و در مورد جزیره ابوموسی با نگارش ترتیباتی (موسوم به یادداشت تفاهم 1971 بین شارجه و ایران) همراه