فعالیت های اجتماعی و ساماندهی نیروهای آن همیشه مورد توجه فعالین سیاسی بوده است؛ زیرا نظام ها با تکیه بر مردم می توانند حیات یک تفکر را تضمین کنند.

به نظر می رسد احزاب و جریان های سیاسی امروز به درستی قادر به ایفای نقش برای ساماندهی مردم در راستای گفتمان انقلاب نیستند؛ زیرا که اغلب آنان قابل اعتماد و اتکاء برای مردم نمی توانند باشند؛ شاید یکی از دلایل عمده آسیب فوق عدم ورود فقه سیاسی و حکومتی در ادبیات رایج سیاسی کشور است و به تبع آن وام گرفتن اهالی سیاست از همان تعاریف غرب و البته این در خوشبینانه ترین حالت است و بدون درنظر گرفتن منافع و مصالح افراد که گویا فاصله آنها با مردم و دردهایشان به ارقام نجومی این روزها ربط پیدا می کند.