با توجه به نبود امنیت مالی در حرفه بازیگری به ویژه در تئاتر، احساس می کنیم ماه ها تلاش مان بی حاصل بوده است و کسی قدر آن را نمی داند. شغل ما به ویژه در حوزه تئاتر امنیت مالی ندارد. مشکل اصلی این است که با ما قرارداد نمی بندند و ما را به گیشه ارجاع می دهند. ما هم که غیر از این کار تخصص دیگری نداریم. اما متاسفانه هیچ کس به فکر نیست. سال گذشته ما نمایش «نورگیر» را برای جشنواره فجر داشتیم که از روی یک نمایشنامه اسپانیایی کار شده بود و اتفاقا بازیگر ما در بخش بین الملل کاندیدا شده بود. با این همه، امسال برای این نمایش به ما مجوز اجرا نمی دهند. اینها همه در روحیه و انگیزه ما تاثیر می گذارد. به این ترتیب احساس می کنیم ماه ها تلاش مان بی حاصل بوده است و کسی قدر آن را نمی داند. در کار «گروتکسی بر تبارشناسی دروغ و تنهایی» از سجاد افشاریان در طول یک ماه اجرا، پنج تن از بازیگران ما دچار حادثه شدند. از بخیه خوردن انگشت دست و پارگی تاندون پا گرفته تا حادثه آخر که مربوط به مهتاب کرک وندی در اجرای آخر بود! در قسمتی که باید مقداری آب روی زمین ریخته می شد، پای کرک وندی روی آب لیز خورد و با سر زمین خورد و گردنش آسیب شدیدی دید اما او هر طور شده به بازی ادامه داد و نمایش به پایان رسید. مساله یی که در این میان مطرح می شود این است که هیچ کس پیشامدهایی را که در صحنه تئاتر و به خاطر اجرای آن رخ داده، پیگیری نمی کند و برای جبران و پرداخت هزینه درمان آن اقدام نمی کند. در چنین شرایطی ناگزیر بازیگران شخصا پیگیر مسائل می شوند و این هم باعث می شود این روند همچنان ادامه پیدا کند.|مهر|