قتل هایی که بدون قصد قبلی توسط افراد معتاد انجام می شود را به چندگونه می توان تفسیر کرد. گاهی شرایط موقعیتی در سوق دادن فرد به ارتکاب قتل موثر است. این به آن معناست که فرد نیتی برای ارتکاب قتل ندارد اما در نتیجه عدم مصرف موادمخدر و نیاز جدی به آن حالت تعادل خود را از دست داده و به دنبال تامین نیاز خود است. او منابع تامین نیازش را در اختیار ندارد. از این رو به زور متوسل می شود و در این میان هر شخصی که بخواهد در برابرش مقاومت کند را مورد هجمه قرار می دهد و ممکن است هر نوع جرحی از جمله جراحت منجر به قتل اتفاق بیفتد. در نگاهی بدبینانه می توان گفت بهترین واکنش در برابر چنین افرادی تسلیم شدن در برابر آنهاست چون آنها فاقد تعادل هستند و ممکن است دست به هر اقدام خشونت باری بزنند. گروهی دیگر از این افراد تحت تاثیر عوامل محیطی نیستند. خود فرد از قبل مستعد ارتکاب جنایت است و در این بین مصرف مواد مخدری مثل شیشه زمینه را برای ارتکاب بزه فراهم می کند. در این موارد بافت خانواده موثر است و قطعا فرد معتاد پیش از این به ارتکاب قتل فکر کرده است. از سوی دیگر التهابات جامعه را نیز نباید فراموش کرد. افراد در این شرایط آمادگی خاصی را برای برون ریزی مشکلات درونی شان دارند و با هر محرکی مثل گرفتار شدن در ترافیک، درگیری های جزیی خیابانی و خانوادگی یا... چهره واقعی شان را نشان می دهند. ساده انگاری است اگر جنایتی را که متهم آن به شیشه اعتیاد دارد به گردن شیشه بیندازیم. در واقع این کار پاک کردن صورت مساله است. باید با جامعه صادق باشیم. دولت نباید تصور کند تنها اقدام موثر برای مبارزه با این بلای خانمانسوز مبارزه است. دولت باید در تغییر رویکردی مثبت، بخشی از فرآیند پیشگیری، درمان و مبارزه را به سازمان های مردم نهاد واگذار کند چرا که دولت به تنهایی نمی تواند از عهده چنین پروژه عظیمی برآید.

روانشناس و عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور