در یک سال گذشته از زمان برگزاری انتخابات دوره جدید ریاست جمهوری، وضعیت فرهنگی در کشور درحال ترمیم خود بوده است. زیرا ارث فرهنگی رسیده از دولت پیشین، بسیار فاجعه بار بوده یعنی زیرساخت های فرهنگی، منابع مالی، اجرایی و مدیریتی و غیره به شکل عجیبی ناپدید شده بودند. شاید بتوان نسبت به مسائل سیاسی و اقتصادی تحلیل های عینی داشت اما در حوزه فرهنگ این تحلیل ها بسیار مشکل و پارامترهای بررسی این حوزه بسیار پیچیده است.

آنچه به عنوان فرهنگ واقعی می شناسیم، به لحاظ کمیت در دوره پیشین، کاهش یافته یا با ارزش های دموکراتیک منافات داشته است. حال در دوره جدید دوستان مجبورند این ارثیه را نقد، تحلیل و بررسی کنند. البته معنای گفتارم این نیست که در دوره پیشین هیچ کار فرهنگی انجام نشده و هنرمندان دست روی دست گذاشته و نشسته اند بلکه برعکس، هنرمندان در هر شاخه هنری کار خود را ادامه داده اند اما فرصتی برای اشاعه و ارائه آثار هنری و فرهنگی نبوده و حتی ذوق فردی نیز موجود نبوده است. اما در دوره کنونی اشتیاق در سیستم فرهنگی به وجود آمده که یکی از این اشتیاق ها حرکت به سوی تشکل ها و انجمن های هنری از سوی دولت و واگذاری مسائل مربوط به هر حوزه به خود هنرمندان است. این موضوع افزایش جسارت های فرهنگی و هنری را نشان می دهد اما هنوز شرایط بحث و گفت وگو لازم است.

این روزها به حقوق فرهنگی و انسانی بیشتر احترام گذاشته می شود. امروزه باید شجاعت در گفتار را تلقین کنیم تا افراد بتوانند از اهداف، آرزوها و خواسته های خود صحبت کنند.

گرافیست