رمان تازه جی. ام. کوتزی، هم چون نخستین نوشته های به غایت نمادین اش، از جمله؛ «در انتظار بربرها»و «زندگی و زمانه مایکل کی»، یکباره ما را با خود به ژرفنای سرزمینی اسرارآمیز و رویایی می کشاند. اما درحالی که آن کتاب ها مربوط به آفریقای جنوبی، زادگاه کوتزی و خشم او از آپارتاید بودند و خواننده را در شرایط ستمی کمابیش طاقت فرسا قرار می دادند، «کودکی مسیح» در وضعیتی برزخی و پس-از-مرگ روی می دهد که در آن غباری از فراموشی غالب شخصیت ها را گویی در مه-دودی فلج کننده از پای درآورده است. در آغاز داستان، به همراه مردی به نام سایمون که کودکی به نام دیوید را زیر چتر حمایت خود گرفته است، با قایق به شهری به نام