شش سال از مرگ خسرو شکیبایی می گذرد اما محبوبیت او نه تنها ماندگار است و کسی فراموشش نکرده، بلکه حتی پس از رفتنش تعداد طرفداران او هم بیشتر شده. راز این ماندگاری و محبوبیت چیست؟ در عالم بازیگری نمونه های دیگری هم داشته ایم که از چنین محبوبیتی برخوردار بوده اند، مثل پرویز فنی زاده یا حسین پناهی. اما آنها در زمان حیاتشان آنطور که باید دیده نشدند. در حالی که برای خسرو شکیبایی این اتفاق افتاده بود. شاید دلیل اصلی محبوبیت خسرو این است که او به مفهوم واقعی کلمه هنرمند بود. چه به لحاظ حضور مقتدرانه اش در تئاتر طی سال های متوالی و چه از نظر حضور جدی اش در سینما. فراموش نکنیم که اغلب کسانی که به بازیگرانی علاقه مندند توقع دارند که فورا تبدیل به ستاره شوند در حالی که خسرو شکیبایی بیش از 20سال تلاش کرد تا شناخته شد، ستاره شد و درخشید. تا قبل از آن بازیگری خوب بود اما یک ستاره نبود. او صبوری کرد و منتظر ماند تا سرانجام سینما را تسخیر کرد. او بر ویژگی هایش اتکا نمی کرد و مدام در حال تمرین بود برای اینکه بتواند هنرمندی کامل باشد. نوع رفتار و گفتار او از جنس مردم بود. کلام و نوع صدایش توام با همدلی و مهربانی باورپذیری برای مردم بود. مجموعه این ویژگی ها باعث می شود تا پس از این سال ها همچنان به یادش باشیم و تا روزها و سال ها بعد، هرگز فراموشش نکنیم.