واژه حضور بار ها در آیات قرآنی به اشکال گوناگون به کار رفته است.(بقره، آیات 133 و 180؛ نساء، آیات 8 و 18 و آیات دیگر) از مهم ترین کاربردهای آن، حضور اعمال انسانی در روز قیامت است.(آل عمران، آیه 130؛ تکویر، آیه 14)

واژه حضور در برابر غایب به کار می رود. انسان می بایست خود را در محضر خداوند بداند. این مفهوم از حضور را می توان از واژگان دیگری چون شهید به دست آورد. پس مفهوم شهود با مفهوم حضور نزدیک است. علم حضوری را بر همین اساس علم شهودی گفته اند؛ زیرا حاضر و مشهود آدمی است. از آیات قرآنی به دست می آید که انسان باید بداند خداوند شاهد اوست و او در برابر خداوند حاضر است.(حج، آیه 17)