قلم در دست می گیرم و انشای خود را با موضوع دوست دارید در آینده چه کاره شوید؟، آغاز می کنم. معلم عزیز تر از جان خواسته اند تا ما انشایی در مورد شغل آینده مان بنویسیم.

راستش را بخواهید مادرمان می گوید اینکه ما دوست داریم چه کاره شویم اهمیت چندانی برای کسی ندارد. ما باید یک کاره یی شویم که موجب افتخار خانواده مان شویم. ما فکر می کنیم فقط زمانی آنها مفتخر می شوند که ما همانی شویم که آنها می خواهند.

مثلاپدرمان که یک پزشک خیلی موفق است، دوست دارد ما مثل او یک پزشک شویم و موفق بودن و نبودن مان برایش مهم نیست. مهم این است که پزشک باشیم. او و مادرمان هر روز سر این مساله با هم دعواهای شدیدی