موسیقی مناطق ایران سه گرایش در موسیقی محلی دارد. گرایش اول کاملا سنتی و مبتنی بر عناصر سنتی است و معمولا از قالب خود خارج نمی شود. نوع دیگر با توجه به همان زمینه است اما آثار جدیدتری خلق می کنند و نوگرایی های مختصری نیز انجام داده است و نوع سوم از این ظرفیت استفاده می کند اما خودش را وامدار و مقید یکسری سنت ها می داند و از ساز و ریتم آن استفاده می کند. به اعتقاد من باید به هر سه گرایش و هر سه گونه رایج به اسم موسیقی محلی توجه شود. محسن شریفیان از هنرمندانی است که موسیقی محلی بوشهر را خوب می شناسد و نوگرایی در این زمینه انجام داده و این موسیقی را به روز کرده است. شریفیان علاوه بر اینکه خود را وامدار موسیقی محلی می داند حرکت های نویی نیز در این زمینه انجام داده است. ما علاقه مندیم گروه موسیقی «لیان»و بسیاری از گروه هایی که در این زمینه فعالیت داشته اند بیشتر به سوی اجرا های عام کشیده شوند. به طور مثال شاید اجرای دوتار خراسان مورد اقبال عموم واقع نشود اما همین موسیقی خراسان اگر به شکل گروهی و با آیین های ویژه اش اجرا شود جذابیت های دیداری هم پیدا خواهد کرد.

با توجه به اینکه هیچ قومی در ایران نداریم که آیین های ویژه ماه محرم نداشته باشد. یکی از آرزوهای من این است که در سال های آینده آیین عاشورایی اقوام ایرانی در تمامی کشور فراگیر و احیا شود. همان طور که دغدغه همه مردم و هنرمندان بحث تحریف در مقتل ها و متون مذهبی است من هم معتقدم بخشی از این مشکلات ناشی از آن است که ما محصول اصیل و خالص خودمان را بروز نمی دهیم. امیدوارم در سال آینده برنامه ریزی درستی در این زمینه صورت بگیرد و یک برنامه فراگیر برای معرفی موسیقی عاشورایی داشته باشیم. امسال هم درصدد برگزاری این مراسم بودیم اما مشکلات مالی باعث شد اجرایی نداشته باشیم. آیین های مذهبی را مردم نگاه می دارند ما در واقع نقش خاصی در نگاهداری آن نداریم. مردم خودشان حافظ این میراث معنوی هستند و ما باید برای تسهیل مسیر این حرکت به مردم کمک کنیم.