تهران چند روزی است که تبدیل به یک نگارخانه بزرگ شده و تصویر آثار فاخر هنرمندان نقاش و خطاط و معماران داخلی و خارجی به جای تابلوهای تبلیغاتی سطح شهر نشسته است تا حظ بصری را نصیب شهروندانش کند.

در این اقدام ارزشمند در مجموع بیش از 700 اثر هنری روی سازه های تبلیغاتی چون بیلبوردها، عرشه پل ها و پرتابل های تجاری به نمایش درآمده است و بیش از 1600 سازه تبلیغاتی به کار گرفته شده است تا شهروندان تهرانی به مدت 10 روز در این عصر ماشینی که فرصت بازدید و آشنا شدن با بسیاری از آثار هنری در موزه ها و گالری ها و کتابخانه ها فراهم نیست، بتوانند حداقل در مسیر عبوری روزمره خود به محل کار و خانه نیم نگاهی به آثار هنری بیندازند. شاید این اقدام حرکتی باشد برای آشتی دادن مردم با هنر که با وجود داشتن تاریخ و پیشینه غنی فرهنگی کشور، متاسفانه پیوندی اندک بین آنها برقرار بوده است. نمایش آثار فاخر در سطح شهر و نمایشگاه ها می تواند تلنگری به افکار عمومی باشد تا بتوانند به بخشی از وجود خود که خداوند به ودیعه گذاشته حساس شوند چرا که هنر وجهی است که انسان در آن ناگفته های باطنی حیات را به تصویر می کشد اما شروع هر حرکتی مطمئنا با کاستی هایی نیز روبه روست و اجرای پروژه «نگارخانه ای به وسعت یک شهر» نیز از این امر مستثنی نیست. یکی از این نکات کیفیت چاپ شده آثار است که متاسفانه برخی از تصاویر از وضوح و کیفیت لازم برخوردار نیست.

دوم آن که اندازه نمایش داده شده برخی از تصاویر مناسب نبوده و گاهی دیده می شود در عرشه پل ها 3 تصویر نقاشی کنار هم انتخاب شده است که بیننده قادر به دیدن تصویر از فاصله دورتر نیست.

نکته سوم جانمایی تصاویر است. متاسفانه نصب این تصاویر روی پل های بزرگراه ها که رانندگان با سرعت گذر می کنند فرصت تماشا همراه با تامل را فراهم نمی کند. بنابراین بهتر است برای جلوگیری از بروز تصادف به جانمایی آثار در سطح شهر و اندازه تصویر توجه لازم صورت گیرد. مهم تر آن که تداوم داشتن چنین برنامه هایی برای آشتی مردم با هنر بسیار مهم است و امید می رود مسئولان شهری علاوه بر تکرار آن از روش های مختلف خلاقانه نیز برای رسیدن به این هدف کمک گیرند.