مطابق فرمایش بنیانگذار انقلاب اسلامی، اساس نظام ما «جمهوری اسلامی» است؛ نه یک کلمه کمتر و نه یک کلمه بیشتر. جمهوریت همانند اسلامیت، نیازمند پیاده شدن قواعد و شرایطی است که در صورت تحقق، دموکراسی را حاکم می کند. جمهوریت یعنی همفکری، هم اندیشی، حرف دیگری را شنیدن و بهترین را انتخاب کردن. تجربه بشری، بهترین حکومت را حکومتی می داند که بر اساس اکثریت آرا انتخاب شده باشد.

حکومتی که در شرایط آزاد، بدون تحمیل و فشار انتخاب شود و در آن انسان ها هم مجال سخن گفتن داشته باشند، هم تحمل شنیدن حرف دیگری را داشته باشند؛ محیطی که هم گوینده آرامش خاطر داشته باشد، هم شنونده برای انتخاب یا قبول سخنان، تحت اجبار نباشد. ناگفته پیداست این هدف، یک شبه، یک ساله و حتی 10 ساله محقق نمی شود.