ساختمانی که این روزها در خانه هنرمندان افتتاح شده و قرار است در اختیار اصناف هنری قرار بگیرد، تنها یکی از هزاران مشکل اصناف هنری مثل خانه سینما، خانه تئاتر، انجمن گرافیست ها، انجمن عکاسان و... را حل می کند. این ساختمان ها فقط سخت افزاری است برای صنوفی که مدت های زیادی است از نظر تشکیلات مشکل دارند و این دفترها می تواند کارهای آنها را منظم تر کند. اما اصناف هنری ما بیشتر از هرچیزی احتیاج به نیازمندی های مهم دیگر دارند: نیازمندی هایی که اگر تامین شوند، اصناف هنری را قدرتمند می کنند و می توانند به وظیفه اصلی خود، که همان حمایت از هنرمند تحت پوشش است، به درستی عمل کند.

بیمه هنرمندان، امنیت شغلی، حقوق و قرارداد و دستمزد، مسائلی است که باید با قدرت دهی و بودجه دهی به اصناف حل شود. بیمه ها باید دقیق و کامل باشند، امنیت شغلی هنرمند باید با صندوق های بیکاری و بازنشستگی و همین طور قوانین کامل و دقیق برای قراردادها تامین شود تا هنرمندان بدون دغدغه و نگرانی از آینده خود، کار کنند. به جز تمام این مسائل، تعریف بودجه کامل و دقیق برای هرکدام از اصناف باعث می شود تا در کنار مسائل اصلی و تامین نیازهای در اولویت، امکانات فرهنگی هم برای هنرمند و هم برای تولید آثار هنری فراهم شود و با قدرتمندی اصناف، فضای فرهنگی و هنری تبدیل به فضایی پویا و زنده و پر شود.

این قدرتمندی کمک می کند تا در اتفاقی مثل بازبینی آثار در نمایش، مجوزهای ساخت و اکران در سینما، مجوز کنسرت ها و آلبوم ها و لغو ناگهانی مجوزها، اصناف در کنار هنرمندان باشند و بتوانند با رایزنی و حضور در صحنه، این اتفاقات را که مشکلات زیادی ایجاد می کند و معمولاتبدیل به بحران می شود، حل کنند. اصناف هنری در ایران باید پا بگیرند و قدرتمند شوند و به جز این، هر اتفاقی که به تضعیف اصناف بینجامد، پیامدهای منفی دارد که در سال های اخیر زیاد دیده ایم.