بین المللی شدن بحران سوریه، قدرت های بزرگ را به تاملی جدی در خصوص یافتن راه حلی جهت خروج از بحران پیش آمده در سوریه واداشته است. در این میان، بر سر نحوه مذاکره و خارج ساختن سوریه از جنگ خانمانسوز این اتفاق نظر بین امریکا و روسیه به وجود آمده است که حضور اسد و مشارکت وی در فرآیند انتقال قدرت ضروری است. قبل از این نیز، در مذاکرات ژنو 1 و 2 که به میزبانی سازمان ملل برگزار شد؛ نمایندگان اسد یکی از طرف های اصلی مذاکره، حضور جدی و فعال داشتند. اما مساله مهمی که در این میان وجود دارد اینکه حضور اسد و مشارکت وی در فرآیند انتقال قدرت به معنی تداوم حکمرانی وی از نگاه امریکایی ها نیست. آنها مشارکت اسد را برای یافتن و عملیاتی ساختن راه حل صلح در نظر می گیرند. باراک اوباما رئیس جمهوری امریکا در همین خصوص در نطق خود در مجمع عمومی سازمان ملل صراحتا اعلام کرد هر گونه راه حل نهایی برای سوریه باید بدون اسد باشد. بنا به دیدگاه غرب و امریکا، دولت سوریه عامل اصلی به وجود آورنده بحران کنونی در این کشور است. با این حال رئیس جمهوری امریکا بر این باوراست که اسد با توجه به قدرت سازمانی و نظامی خود می تواند به امکان شکل گیری صلح در سوریه یاری رساند. از این حیث باید در فرآیند انتقال قدرت به عنوان طرف اصلی مذاکرات مشارکت کند. اوباما با چنین نگاه و تصوری از کشورهای ذی ربط در سوریه همچون ایران و روسیه درخواست همکاری و مساعدت کرده است. در مقابل، ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه بر این باور است که با توجه به قرار گرفتن سوریه در گرداب آشوب و جنگ های داخلی هیچ نیروی مطمئن و قوی تری از اسد جهت مقابله با حرکت های تروریستی وجود ندارد. سقوط اسد از ساختار قدرت سوریه نتیجه ای جز تشدید درگیری ها و قدرت گرفتن حرکت های تروریستی نخواهد داشت. پوتین در نطق های اخیر خود با یادآوری داستان لیبی و سرنگونی قذافی این نکته را به رهبران کشورهای غربی گوشزد کرده که عاقبت تضعیف قدرت مرکزی در لیبی چیزی جز تشدید نا امنی ها و جنگ های داخلی نیست. از این رو تنها گزینه پیش رو در سوریه تقویت نظام مرکزی سوریه و مقابله جدی با تکفیری ها است.