یکی از ابعاد واقعه کربلا، «مظلومیت» و «فاجعه» است و همین بعد است که کربلارا با مرثیه و اشک گره زده است. احادیث در ثواب گریه بر حسین(ع) فراوان و به حد تواتر است. سال های سال است که در ایام محرم خطبا، مداحان و شعرا، در سوگ امام حسین(ع) گفته اند، گریسته اند و گریانده اند. اما در مقابل، عده ای به این نحوه از مصیبت خواندن و گریستن، اعتراض دارند:

1- عده ای از روشنفکران این امر را برساخته «تشیع صفوی» می دانند. یعنی حکومت صفوی برای از بین بردن «تشیع علوی» و روحیه اعتراض و پرخاشگری مردم در برابر حکومت، گریه و خودزنی را ترویج داده است. امام حسین(ع) کشته نشد که ما بگرییم بلکه شهید شد تا ما بپاخیزیم.