فیلم های عامه پسند هندی به عنوان نوعی فرهنگ عامه جهانی، در جامعه ایران و در مقیاسی وسیع مورد استفاده است. این امر پدیده نوظهوری نیست و پیشینه آن به دهه 30 برمی گردد: اما تاکنون در مورد چگونگی فرآیند مصرف این فیلم ها و نوع ارتباطی که تماشاگران ایرانی با آنها دارند، پژوهشی انجام نگرفته است. پژوهش حاضر در چارچوب سنت مطالعات فرهنگی، خوانش هایی را که تماشاگران زاهدانی از فیلم های عامه پسند هندی دارند، دریافت و تبیین

کرده است. برای انجام این کار از یک روش شناسی «کیفی ترکیبی» که به طور توامان دربرگیرنده: 1) استنتاج رمزگان اجتماعی، فنی و ایدئولوژیک فیلم های عامه پسند هندی 2) تحلیل زمینه اجتماعی