در دهه پنجاه صحنه موسیقی ایران شاهد حضور هنرمندانی جوان در حوزه موسیقی ملی بود: هنرمندانی که با شناخت عمیق از موسیقی ردیف دستگاهی انگیزه های قوی و چشم اندازهای نوینی را در خلق و ارایه آثارشان برای حضور موسیقی ملی در نسل نو با پایبندی به ریشه های موسیقی که تدریجا مغلوب موسیقی جوانان غربی می شد ارایه می کردند. محمدرضا لطفی که در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران دوره موسیقی را طی می کرد از همان اوان مصمم تر از سایر همراهان و همفکرانش حضور پررنگ داشت و سعی می کرد تا از آموخته ها و تجربیات اساتید مختلف محفوظات و ادراکات مختلف موسیقی را بیاموزد و با آن تالیفی تازه از پیشینه موسیقی خلق کند. فعالیت