روسیه در پی استراتژی سلف خود (اتحاد جماهیر شوروی) بیش از صد سال است که رویای نیل به دریای عمان، اقیانوس هند و آب های آزاد گرم جهان را در سر دارد. این کشور را نمی توان از این بابت سرزنش کرد، چراکه رهبران قدیم و جدیدش در این مورد دقیقا براساس منافع ملی کشورشان حرکت کرده اند. تقریبا از دوران کمال آتاتورک به این سو، حداقل 50 درصد از حجم صادرات سالانه شوروی سابق از مسیر ترکیه یعنی تنگه های بسفر و داردانل صورت می گرفت و این وابستگی در طول سالیان دراز ادامه داشت و اکنون نیز در دوره پوتین، این داستان همچنان ادامه دارد. غربی ها و در راس آنها آمریکا، درواقع پاشنه آشیل اقتصاد و تجارت روسیه را دریافته اند