نوشتن و گفتن از مرحوم حمید سبزواری، آن هم در روز وداع و تشییع پیکرش، دشوار می نماید اما آنچه در این لحظه دوست دارم بگویم و بنویسم، شاید این باشد که پیکر او بر دوش جوانان شاعر و علاقه مند که او تاثیر فراوان در شعر و نگاه شان به انقلاب و زندگی داشت، تشییع خواهد شد.

در طول تاریخ ادبیات شاعران فراوانی بوده اند که به جریان و نحله ای سیاسی در دوره و بازه ای گرایش یافته و بعد از مدتی تغییر مسیر داده اند، اما مرحوم سبزواری هرجا که حوادث بزرگ تاریخ انقلابی ما نیازمند یاری بود، بی چشمداشت وارد عرصه می شد و از وظایف ملی و میهنی اش سر باز نمی زد.

این ورود همراه با تاثیرگذاری جدی بود، شاهد آن هم فراگیری سرودها و اشعار ایشان در بین عامه مردم است که بسیاری از کارشناسان هم بر تاثیر این سرودها در شکل گیری روند انقلاب اذعان داشته اند. تاثیر سرودهای انقلابی و موضوعی آقای سبزواری در میان مردم بیشتر از تاثیر اشعار او بود و عامه مردم این شاعر را از طریق سرودهایش می شناختند؛ سرودهایی که بسیاری از حوادث بزرگ انقلابی، محمل بیان ادبی آنها و برگرفته از شرایط اجتماعی و سیاسی پیرامون این شاعر بود.

مرحوم سبزواری اگرچه از نظر قالب و زبان شعری قدم در مسیر پیشینیان نهاد ولی در اثر همنشینی با شاعران جوان انقلابی، ضمن این که بر آنها تاثیر گذاشت، از این شاعران تاثیر نیز گرفت و این تاثیر در پاره ای از اشعارش قابل مشاهده است.

آنچه اکنون باید بر آن تاکید کنم، لزوم جمع آوری و انتشار آثار منتشر نشده اوست تا از نظر بارقه ها و گونه های مختلف شعری و تاثیرگذاری اش بررسی شود، بخصوص این که سروده های مرحوم سبزواری به صورت جداگانه و تفکیک شده در اختیار علاقه مندان قرار بگیرد. امیدوارم شاعران جوان بنا به توان و درگیری ذهنی، زبانی و عاطفی شان راه او را ادامه دهند و جای خالی امثال آقای سبزواری را در انقلاب عزیز اسلامی پر کنند.