به هنرستان موسیقی که می رفتم، سنم خیلی کم بود. استاد پورتراب معلم هارمونی، سولفژ و تئوری ما بودند. سال آخر بودم که مدیر هنرستان هم شدند. بعدها، همیشه رفتار دوستانه از یک طرف و روحیه جست وجوگر ایشان از سوی دیگر باعث شد هروقت همدیگر را می دیدیم، صحبتی برای گفت وگو داشته باشیم و این رابطه همیشه حفظ شد تا اینکه متاسفانه از بین ما رفتند. استاد پورتراب بر گردن اکثر موسیقی دان های حال حاضر حق استادی داشتند، از هم نسل های من یا حتی نسل های قبل از من تا امروز؛ چراکه ایشان تا آخرین لحظه از کار تدریس دست نکشیدند و همواره در زمینه موسیقی فعال بودند. یکی از نقش های اصلی استاد، نقش پدرانه شان برای اهالی موسیقی