سربازی که تمام شد، اما یک مسئله تکرارشونده تمامی نداشت: بارها خواب می دیدم دوباره رفته ام سربازی. خیلی ها معتقدند حتی خاطره های بد، با گذشت زمان تلخی شان را از دست می دهند و گاه شیرین می شوند، اما این خواب تکراری در همه 36سالی که از پایان سربازی گذشته، گاهی به شکل یک کابوس بر من آوار می شود. تصویرهایش هم محدود است به ساعت ها و شاید دو، سه روز اول سربازی، در یک مکان سرپوشیده بزرگ، تاریک روشنایی شاید مثل «آسایشگاه، داخلی، سحر» و همهمه گنگ گروهی سرباز بی چهره کله تراشیده که با یونیفرم در هم می لولند؛ چیزی شبیه تصویرهایی از سالن غذاخوری پادگان کرج هنگام صبحانه خوردن، که همیشه پیش از روشن شدن کامل