حمید سمندریان از گنجینه های فرهنگی است که نامش در تاریخ تئاتر ایران ماندگار خواهد بود. او از زمره افرادی است که در روند تئاتر این مملکت تاثیر بسزا و فراوانی داشت بویژه اینکه در کسوت استادی، شاگردان زیادی را تربیت کرده است و بسیاری از کسانی که امروز جایگاه ویژه در تئاتر و هنرهای نمایشی دارند یا از شاگردان استاد سمندریان هستند و یا اینکه همدوره ایشان بود ه اند و با او همکاری کرده اند. این چهره تاثیرگذار و شناخته شده حوزه تئاتر تمام آثارش به صورت تالیفی بود که تاثیر مثبت آن در روند و جریان تئاتر بسیار چشمگیر است. استاد سمندریان همچنین در زمینه ترجمه هم جزو سرآمدان این حوزه و از مترجمان تخصصی نمایشنامه نویسان آلمانی زبان بود.

اساسا تئاتر برای او مساله بسیار بسیار جدی و پر اهمیتی بود. یکی از خصوصیات بارزشان این بود که اگر کسی انضباط لازم را در کار تئاتر نداشت و اگر کسی اراده و عزم لازم و اخلاق تئاتری نداشت برای سمندریان جایگاهی نداشت. رفتار، کردار و برخورد استاد با تمام هنرمندان زبانزد همگان بوده اما اگر کسی قصد همکاری با ایشان را می داشت باید از این ویژگی ها به صورت کامل برخوردار می بود تا این تعامل ادامه پیدا کند. سمندریان نسبت به همه مسائلی که در ارتباط با تولید خلاقانه یک اثر هنری بود بسیار سختگیر،سختکوش، دانا، با برنامه، با هدف، انگیزه و عشق و مسئولیت کار می کرد. تمام وجود ایشان وقف تئاتر بود. عشق و علاقه و الفتی که به تئاتر داشت از دلش برمی خاست و با تمام وجود تئاتر را دوست می داشت. حتی در شرایط سخت بیماری هم تمام ذهنیت استاد معطوف تئاتر بود. عجیب اینکه در روزهای پایانی هم وقتی با عزت الله انتظامی به ملاقاتش رفتیم در شرایطی که بسختی توانست چند دقیقه ای بنشیند با آن حال عجیبش، باز هم اولین و آخرین کلامش راجع به تئاتر بود و از این موضوع صحبت می کرد که اگر حالش خوب شود کدام متن را تمرین و اجرا کند. تمام ذهنیت استاد سمندریان ذهنیت تئاتری بود و در آن شرایط هم با شیفتگی راجع به تئاتر صحبت می کرد.