سی سال پیش در چنین روزی (23 تیر 1365) شاعر قطعه خاطره انگیز «مرگ قو» غزل خواند و در میان غزل هایش آرام گرفت و روی در نقاب خاک کشید. سخن سرای استادی که در بیان و تصویر احساسات عاشقانه واقعی یکی از نوادر بود. «مهدی حمیدی شیرازی» سوم آبان ماه 1328 از رساله دکترای خود - شعر فارسی در قرن سیزدهم - تحت نظر بدیع الزمان فروزانفر و احمد بهمنیار و سعید نفیسی دفاع کرد.محمدرضا شفیعی کدکنی می نویسد: «اگر بخواهیم از شعر سنتی صد سال اخیر ایران، سفینه ای فراهم آوریم، بعد از بهار و ایرج و پروین و شهریار، بیشترین حجم انتخاب از شعر حمیدی خواهد بود... اگر ارتباط نسل های آینده با شعر گذشته فارسی حفظ شود، شعرحمیدی