عنصر کلیدی برای موفقیت هر توافقی به ویژه توافقات بین المللی چند جانبه، عنصر اعتمادسازی است که مبنا و ستون فقرات آن وفای به عهد و انجام تعهدات طرف های ذینفع است. در واقع، این اصل است که موجب ماندگاری و اثربخشی یک معاهده و توافق می شود.

جمهوری اسلامی ایران از زمان توافق برجام و آغاز دوره اجرایی شدن آن در همین چارچوب عمل کرده است. این عملکرد به نحوی بوده که هیچ بهانه ای برای نقض عهد طرف مقابل به ویژه امریکا که متهم اصلی در این باره است، باقی نگذاشته است. در مقابل این پایبندی به تعهدات از سوی ایران، روندی که امریکا با بدعهدی و مانع تراشی در مسیر اجرایی شدن برجام طی کرده، همواره از سوی ناظران سیاسی به عنوان تهدیدی جدی برای برجام به حساب آمده و اکنون، بدون شک جایی برای خویشتنداری بیشتر طرف ایرانی باقی نگذاشته است.