رویابافی های شکسپیری، با عناصری مثل ماه، جن و پری و جنگل و جادو و طنازی های کودکانه در نمایش «رویای یک نیمه شب تابستان» تجلی می کند. هم اینگمار برگمان با فیلم «لبخندهای یک شب تابستان» (1955) و هم وودی آلن با فیلم «کمدی شبی در نیمه تابستان» (1982)، هر دو از این عنوان استفاده کردند. هر یک به سبک وسیاق خود؛ فیلم وودی آلن، فیلمی است که مدیون برگمان و گروچو مارکس و شکسپیر و همچون نمایش روی دشواری رابطه و عشق و خطاهای ناشی از آن صحه می گذارد. فیلم وودی آلن از روی نمایش رویای... با حفظ روحیه فانتزی، سروشکل می گیرد. فیلم برگمان هم همین روابط را مدنظر دارد در بستری از سوئد قرن نوزدهمی.