زمانی که «قیصر» کیمیایی نشان داده شد، توجه بیشتر منتقدان به نقش قهرمان بود تا وضعیت فرهنگی- اجتماعی ای که در آن قیصر دست به انتقام می زد. کسانی مثل هوشنگ کاووسی هم که گفته بودند قیصر و خانواده اش کافی بود به پلیس مراجعه کنند تا آن انتقام و قتل ها بی معنا شود، بیشتر از دیگران وضعیت فرهنگی آن زمان و جامعه ای را که قیصر در آن زند گی می کرد، نادیده گرفته بودند و توجهی نداشتند که اگر قیصر و خانواده اش به پلیس مراجعه می کردند و حتی اگر متجاوز به سزای کارش هم می رسید، باز آنچه در درجه اول نابود می شد نه متجاوز، که کل خانواده قیصر بود در اثر حرف و گمان هایی که درباره شان زده می شد.