در شرایط فعلی، گزینه پیشنهادی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، فرصت بسیار اندکی برای برنامه ریزی دارد. چراکه به خوبی می دانیم انجام هر کاری، نیازمند طراحی اولیه و برنامه ریزی های بعدی و تعریف راهکارهای لازم است و همه اینها فرآیندی زمانگیر است. گمان می کنم در این فرصت کوتاه، آنچه امکان پذیر است این است که وزیر جدید، وضعیت نابسامان موجود را ارزیابی کند و به بررسی آنچه باید در این مدت انجام می شده و نشده، بپردازد. زیرا در این مدت، بسیاری از برنامه های فرهنگی و هنری به دلایل گوناگون به نتیجه نرسیده است. به همین دلیل گام اول، بررسی وضعیت فعلی است. مثلادر حوزه تئاتر، تشکلی مانند خانه تئاتر می تواند بسیار کمک رسان باشد و آقای وزیر را با پیشنهادهایش یاری دهد. به طور کلی، وزیر جدید می تواند جلساتی با تشکل های هنری صنفی مانند خانه تئاتر، خانه سینما، خانه موسیقی و... برگزار کند تا افراد صاحبنظر و هنرمندان توانمند مشکلات حوزه فرهنگ و هنر را طرح کنند و راهکارهای لازم را هم به آقای وزیر پیشنهاد دهند زیرا هر یک از این خانه ها و انجمن های زیر پوشش شان در حوزه کاری خود، تخصص دارند و بهره مند شدن از این تخصص ها بسیار کارگشاست. با این شیوه، می توان برای چهار سال آینده برنامه ریزی کرد. یعنی این دوره کوتاه چند ماهه، باید به عنوان مقدمه ای برای چهار سال آینده در نظر گرفته شود که اگر آقای صالحی یا هر شخص دیگری به عنوان وزیر دولت بعدی انتخاب شدند، لازم نباشد از نو این مراحل را طی کنند. بلکه کافی است به این دیدگاه ها و راهکارها مراجعه کنند و برنامه هایی را که در این چند ماه طراحی می شود، پیش روی خود قرار دهند. از این جهت این چند ماه فرصت بسیار خوبی برای بهره برداری بهینه از زمان است اما بیش از این نمی توان انتظاری داشت که در این مدت اتفاقات بیشتری رخ دهد.