نخستین فرودگاه کشور در سال 1301ه.ش با درخواست انگلیسی ها برای ارسال دو فروند هواپیمای نظامی به ایران، در قلعه مرغی تهران ساخته شد. این فرودگاه از همان ابتدا برای امور نظامی در نظر گرفته شده بود اما بنا به ضرورت، اقداماتی چون حمل بار، مرسولات پستی و گاه مسافر را هم انجام می داد. با مشخص شدن نیاز روزافزون کشور به خدمات هوایی، در سال 1337، به درخواست دولت ایران، شرکت سوئدی «سنتاب»که پیش از این طرح هایی چون ساخت و تحویل پل سفید اهواز و پل غازیان انزلی را در کارنامه داشت، فرودگاه بین المللی مجهزی در زمین های موسوم به مهرآباد ساخته و به سازمان بودجه و برنامه ریزی که در آن زمان اختیارات اجرایی نیز داشت تحویل شد. مهرآباد نام روستایی بود که تا مدت ها «حسین آباد» خوانده می شد اما از زمانی که مالک روستا، آن را مهر همسر جدید خود کرده بود به «مهرآباد» مشهور گشت.