خانم یلدای نازنین! من نمی دانم در این روز و روزگار، میانه خوبی با کوتاه ترین شب سال دارید یا نه؟ اما ما هر دوی شما را بهانه می کنیم و امیدواریم حال مان دست کم چند ساعتی پادشاه فصل ها باشد.

پس امشب انار آب دارد، هندوانه سرخ و آجیل هفت رنگ است، یعنی یک دورهمی آجیلی زیر سایه دل اناری بزرگ ترها تا یک بار دیگر با هم بودن را تجربه کنیم.

البته می دانم برای دل های عمیقا دلدار، ته مزه تلخی، ذایقه را مکدر می کند. چرا؟ چون:

بچه هایی رفته اند آن سر دنیا که نام امشب آنان دلتنگی و جای خالی انار دون کرده مادر است.

عده ای همین نزدیکی ها و کمی دورها در فاصله دو پاییز زندگی را و ما را جا گذاشتند و دیگر یادشان نمی آید انار، هندوانه و آجیل چه نسبتی با هم دارند.

عده ای در دقیقه اکنون در کارتن غلت می زنند و تلخند می شوند از طولانی ترین شب سرما در پناه دیوار لب ریخته یا زیر پلی که پاهایش یخ زده است.

با این همه اما امیدواریم در بلندمرتبه ترین شب سال دست کم چند حبه انار، یک قاچ هندوانه و چند دانه توت کام همه ما را مهربان کند تا دوباره یادمان بیاید بلندترین شب و روز سال در همه عالم دلبندی است.

کاش بشود قبل از قاچ کردن آقای هندوانه، تیغ زدن به تن دلواپس خانم انار دستی به رخسارشان کشید چون قلب شان به خاطر حظ ما دلخون است. حتی می شود به آجیل احترام گذاشت، آنها شیرینی، شوری و حتی ترشی را به خاطر سلیقه ذایقه ما تن پوش خود کرده اند. این را انجیر، توت، بادام و تاک به خوبی می دانند و عمیقا آزرده آلودگی های زیست محیطی هستند و عمیقا دلواپس بی آبی و کم آبی ها هستند و از کشتار بی رحمانه جنگل ها و باغ ها برگ ریزان شده اند. این را خودمان می دانیم آیا؟