«پشت شیشه بخارگرفته کافه نشسته ام و به عابرانی چشم دوخته ام که دارند سر در گریبان و شتابان در برفی که تا زانو باریده است به سویی می روند. احساس خوبی دارم. مکاشفه خوشایندی است. هوای سرد و برفی، قهوه داغ و مردمانی ساکت در آن سوی شیشه. فقط اشکالش این است که اینجا از مراسم شب یلدا خبری نیست. فقط کریسمس است و ترانه هایی که من هیچ کلمه ای از آن را نمی فهمم».

این بخشی از نامه «دست راستی» است.

چقدر زود کافه مطلوبش را پیدا کرده؛ کافه ای فرسنگ ها آن طرف تر از «کافه وسط»؟! آن هم وسط مسکو! خیلی تعجب نکردم، بالاخره معلوم بود که او دنبال جایی می گردد که با روحیه اش سازگار باشد. آنجا سرد است و