کوله پشتی اش را منفجر کرد... آتش... نور شدید... دود سفید... هیاهو» خنده کمرنگ، روی لب هایش می ماسد، رنگش می پرد و صدایش می لرزد و کلافه می شود از این که نمی تواند هولناکی دیده هایش را در کلمات بگنجاند. او و شوهرش تنها شاهدان ایرانی عملیات انتحاری استانبول ترکیه، در فروردین امسال هستند. شاهدانی که تا پیش از این گفت وگو حتی جرات حرف زدن با دوستان شان را، درباره آنچه تجربه کرده اند، نداشتند.

با این حال او که خواست «آیناز» صدایش کنیم، حاضر شد در این گفت وگو برای نخستین بار از دیده هایش بگوید مشروط بر این که با توجه به شرایط خاص شغلی اش، نام خانوادگی اش را قلم بگیریم.