طبق آمارهای به ثبت رسیده در 30 سال گذشته نیاز انرژی جهان به مقدار قابل ملاحظه ای افزایش یافته است. در سال 1960 مصرف انرژی جهان معادل 3/3 گیگاتن بوده است. در سال 1990 این رقم به 8/8 گیگاتن بالغ شد که دارای رشد متوسط سالانه 3/3درصد بوده و حدود 167 درصد افزایش نشان می دهد و در حال حاضر مصرف انرژی جهان Gtoe/year 10 است. پیش بینی می شود این رقم در سال های 2025 به Gtoe/year 14 افزایش یابد. این ارقام نشان می دهد میزان مصرف انرژی جهان در قرن آینده بالاست و بالطبع منابع انرژی های فسیلی در قرن های آینده، جوابگوی نیاز انرژی جهان برای بقا، تکامل و توسعه نخواهد بود. بنابراین استفاده از منابع جدید انرژی به جای منابع فسیلی امری الزامی است. پیش بینی می شود با رشد استفاده از انرژی های تجدیدپذیر انتشار گاز دی اکسید کربن به میزان 220 تا 560 مگاتن در فاصله زمانی 2010 تا 2050 کاهش یابد. با این وجود نقش انرژی های تجدیدپذیر در کاهش گازهای گلخانه ای بسیار مهم تر از انرژی هسته ای و گاز طبیعی ارزیابی می شود. هم اکنون 6 نوع انرژی تجدیدپذیر در جهان شناخته شده اند که انرژی زیست توده، انرژی مستقیم خورشید، انرژی زمین گرمایی، انرژی بادی، انرژی دریاها و انرژی هیدروژنی از جمله آنهاست. مطابق پیش بینی ها، انرژی های تجدیدپذیر تا سال 2050 میلادی بیش از 80 درصد از مجموع عرضه جهانی انرژی را به خود اختصاص خواهند داد. در سال های اخیر با توجه به اینکه منابع انرژی تجدیدناپذیر رو به اتمام هستند این منابع مورد توجه قرار گرفته اند. در سال 2006 حدود 18 درصد از انرژی مصرفی جهانی از ران انرژی های تجدیدپذیر به دست آمد. سهم زیست توده به طور نسبی حدود 13درصد که بیشتر جهت حرارت دهی و 3 درصد انرژی آبی بود. 4/2 درصد باقیمانده شامل نیروگاه های آبی کوچک، زیست توده مدرن، انرژی بادی، انرژی خورشیدی، انرژی زمین گرمایی و سوخت های زیستی است که به سرعت در حال گسترش هستند.