ساعت 8 بامداد، آقای رئیس وارد اتاق کارمندانش شد. دست او در جیب شلوارش بود و به جای آن که به بازوهای اجرایی حوزه مدیریتش (یعنی کارمندانش) سلام کند، گفت: خسته نباشید!

گویی سلام کردن یک جور کسر شان است. با خودم گفتم اگر سلام می کردی بزرگ می شدی و مگر نمی دانی که این عبارت (خسته نباشی) فقط برای کسانی به کار می رود که کار عضله می کنند؟! البته او این عبارت را از مجریان برنامه های تلویزیون یاد گرفته بود. حالااین عبارت، بجا و بیجا، ورد زبان ما شده و به جای سلام، می گوییم: خسته نباشید. حتی صبح اول وقت که تازه از رختخواب بیرون آمدیم و لباس پوشیدیم و صبحانه خوردیم و در اوج نشاط (البته به طور نسبی) زمانی که تازه به سرکار آمدیم، به جای سلام کردن می گوییم: خسته نباشی!