«آخ!» درد در گلویم می پیچد. هر عطسه یا سرفه با دردی همراه است. عفونت خونی، عفونت ادراری، دردهای گوارشی، دردهای عوارض دارویی و حالابرای بار دوم سرماخوردگی! فهرست «درد»ها به جای کمترشدن بلندتر می شود و تعداد قرص ها بیشتر. بیش از سه ماه درگیری با سیستم ایمنی بدن هرروز شکلی جدید از بیماری را به من نشان داده است؛ شکل هایی دورتر از «ام اس» و خارج از محدوده بیماری های «خاص». برای کسی عادی نیست که خوشحالم و شاد. تعداد قرص های روزمره بیشتر شده اند و هم زمان برای عفونت های مختلف و سرماخوردگی دارو تجویز می شود، اما داروهای کمتری برای «ام اس». بیماری های من «معمولی» شده اند مثل آدم «معمولی» رویاهای من؛