آرشیو شنبه ۲ بهمن ۱۳۹۵، شماره ۶۴۱۳
بیست و دومین سالگرد انتشار ایران
۱۰
یادداشت

رمز توفیق یک رسانه

داریوش آرمان (دبیر گروه حوادث)

یکسال دیگرازعمر «ایران» گذشت و چه خوش که درخت «ایران» به قدر یک سال درسایه تلاش های تمامی دست اندرکارانش و بویژه توجهات مخاطبان گرانسنگ خود که بی تردید قوی ترین پشتوانه اش هستند، تنومند ترشد.درطول 22 سال حضورم در روزنامه ایران، با فرازونشیب های فراوانی روبه روبوده ام که براستی هرروزتمام این سال ها، با خاطرات تلخ وشیرینی همراه بوده است.من از «ایران» شروع کردم و به حضورم دراین رسانه افتخارمی کنم.کارخبرنگاری را به عنوان یک دانشجوی بی تجربه روزنامه نگاری درکناراستادانی همچون استاد محمد بلوری، استاد مرحوم حسین الهامی، دکتر بهروزبهزادی، مرحوم دکترحسین آل ابراهیم، مرحوم پرویزآذری، استاد محمود مختاریان و بسیاری ازاستادان دیگرآموختم وبرخود می بالم «ایران» که با حضورمدیری مقتدر همانند دکتر فریدون وردی نژاد متولد شد به من هم فرصت داد تا همانند صدها تن دیگر دراین روزنامه خبرنگارشوم و به رویاهایم جامه عمل بپوشانم.

خوب به خاطردارم که «ایران»با حمایت های مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی و درزمان ریاست جمهوری ایشان متولد شد. البته فراموش هم نمی کنم که یکی ازطلایی ترین دوران روزنامه ایران و دوره حرفه ای من نیزبه همان زمان بازمی گردد چراکه «ایران» همان طور که ازخدمات دولت می گفت، به همان راحتی هم ازمشکلات و کمبودها انتقاد می کرد.شاید هم یکی ازدلایلی که «ایران»، «ایران»شد همین بود که درآن همواره نقد سازنده مطرح بود واین همان چیزی است که از ارگان رسمی دولت و صدای ملت انتظار می رود.

درتمام این سال ها به روشنی دیدم هرگاه که ایران همسو با مخاطبانش گام برداشت موفق بود.روزهایی راهم دیدم که مردمی که موفق به خرید روزنامه نشده بودند مقابل در ورودی ساختمان صف می کشیدند تا روزنامه بخرند یا اگر روزنامه به آنها نمی رسید با کپی صفحات مدنظرشان به خانه می رفتند.خوب یادم هست زمانی که درباره ماجرای خفاش شب یا سمیه و شاهرخ و... می نوشتیم چه اتفاقاتی درجامعه رقم خورد ومردم ومسئولان به گسست نسل ها وتفاوت های ملموس رخ داده باورپیداکردند وبه فکرچاره افتادند و...

برای گفتن ازخاطرات تمام این سال ها فرصت و زمان مناسبی مورد نیازاست،اما چند سالی است که آینده حضور«ایران» چاپی و سایر روزنامه ها یکی ازدغدغه هایم شده است.اینکه آیا عصرروزنامه های کاغذی به پایان رسیده یا...

اما هراتفاقی رخ دهد می بایست همگی مان برای تداوم حضور«ایران» تلاش کنیم. بخصوص حالاکه شرایط بسیارسخت ودشوارترشده است. زنده باد ایران.