گردآوردن قطعات متفرق تاریخ و نشاندن آنها در یک قاب روایی برای تقرب به لحظات فراموش ناشدنی تاریخ مردمی، که در روایت رسمی سهم ناچیزی دارند، کار کارستان مصطفی اسلامیه بود در آثاری که از خود به جا گذاشت خاصه در دو زندگینامه ای که نوشت از روزگار مصدق و نیما و دیگری که می خواست بنویسد و اجل امان نداد، صادق هدایت. از همان زندگینامه نخست، «فولادقلب» دکتر محمد مصدق، اسلامیه نگرش خود به تاریخ را نشان می دهد. او بنا ندارد زندگینامه ای چنان سرراست و متقن به دست دهد که مو لای درزش نرود. هیچ هم دربند «جامعیت» اثر خود نیست چنان که در افواه هست. روایت او تنها با تکه هایی از زندگی شخصیت های منتخب اش سروکار دارد