«اگر بخواهیم در جامعه ما نظم و قانون حکمفرما باشد به شاعر مقلد اجازه ورود به کشور نخواهیم داد، زیرا او میل ها و آرزوها را بیدار می کند در حالی که خرد و اندیشه را ناتوان می سازد و می کشد.» افلاطون در طرح خود برای یک جمهوری، «شاعر» را مخل نظم و نسقی می پندارد که بناست جمهوری او را برپا و بردوام کند. والتر بنیامین، مقاله «مولف همچون تولیدکننده» را که درواقع متن سخنرانی او است در موسسه مطالعه درباره فاشیسم، با این تلقی افلاطون آغاز می کند. «او، به نام مصالح جامعه، حق زندگی درون جمهوری را از شاعران سلب می کند.» زیرا به قدرت شاعران و هنر شاعری باور دارد، به توان تخیل و زور واقعیتی که در شعر ساخته