آرشیو دو‌شنبه ۱۸ بهمن ۱۳۹۵، شماره ۴۷۵۵
دانش
۷
دنیای ربات ها

سهم ما از بازار محصولات رباتیک

آریا صبوری (پژوهشگر آزمایشگاه تعامل انسان و ربات دانشگاه تهران)

امروز در حالی این یادداشت را می نویسم که آخرین اخبار دنیای کمپانی ها و محصولات رباتیک سراسر جهان به تعداد قابل توجهی از خودروهای خودران تمام هوشمند اختصاص دارد که در ایالت های مختلف آمریکا و کشورهای اروپایی در حال کسب مجوز تردد هستند. این فناوری ها نمونه جالب و قابل توجهی از فناوری های رباتیک و مکاترونیک هستند. در خبرها، تحلیل های جالبی ارائه شده از این که در میان 11 کمپانی قدرتمند خودروسازی، کدام کمپانی ها رقابت را به دیگر حریفان واگذار کردند و از دور رقابت ها عقب مانده اند.

در میان بررسی این خبرها، فکرم به سمت کمپانی ها و محصولات رباتیک و مکاترونیک داخل کشور معطوف شد. با جست و جویی ساده بیش از هر چیز در ایران به نام مسابقه رباتیک و جشنواره های رباتیک محور برمی خوریم؛ دو مسابقه با روش و استاندارد بین المللی و بیش از 30 مسابقه در سطح ملی که البته برخی خوب و برخی حتی از لحاظ استانداردهای اولیه بسیار ضعیف هستند. نکته تاسفبار این که وقتی به بازار فناوری های نوینی از این نوع که تبدیل به محصول صنعتی یا نیمه صنعتی شده اند نگاه می کنیم، سهم ما در بازار جهانی صفر بوده و در سطح ملی قابل توجه نیست. تعدد مسابقه ها خوب است، اما این که ما فقط مسابقه می دهیم یا بیشتر در حال برگزاری مسابقه هستیم تا کاربردی کردن ربات ها بسیار جای تاسف دارد.

به نظر می رسد نبود نقشه راه رباتیک در ایران یا نهادهای منسجم و پایگاه های فناوری برای هدایت رباتیک و مکاترونیک در حالی که چنین تجربه ای در باره فناوری نانو و فناوری های همگرا در کشور وجود دارد ما را در رقابت محصولاتی از جنس ربات ها عقب انداخته است. باید زودتر دست به کار شویم و از استادان، دانشجویان و کارآفرینان این بخش حمایت کرده و مهم تر از همه، ستادی برای هدایت صحیح این ظرفیت ملی ایجاد کنیم. فعلاسهم ما از بازار رباتیک جهان نزدیک به هیچ است.