انقلاب ما مردمی بود. اگر تشنه نباشی هرچقدر هم آب تعارف کنند، نمی خوری. اینکه بعضی ها می گویند دست خارجی ها بوده و عده ای تحریک کرده اند و در نهایت آنها این کار را کرده اند، کذب محض است. من هم آن زمان با اینکه انقلابی نبودم در تظاهرات شرکت می کردم. من هیچ وقت در آن دوره جرات نکردم از کنار کلانتری رد شوم. چون ممکن بود اتفاقی بیفتد و من را به دلیل واهی بگیرند. دو بار ناچار شدم در همان دوره وقتی شنیدم ماموران ساواک در محله مان ریخته اند و خانه به خانه می گردند تمام کتاب هایم را بسوزانم. این یعنی خفقان، استبداد و قدرت قاهره ای که برای هیچ کس هیچ حقی قائل نبود. یادم نمی رود شاه وقتی حزب رستاخیز را راه انداخت به همه گفت باید عضو این حزب شوند. اگر کسی هم نمی خواهد باید از این مملکت برود. شاه از کجا صاحب این مملکت شد که برای مردم اینگونه تصمیم می گرفت.