شرق: می پرسم «آخه چرا اینجا؟ اونم جلو مدرسه» و این را درست یک ساعت بعد می گویم که نشسته ایم، سیگاری گیرانده ایم و به قول معروف پسرخاله شده ایم. یکی شان سر بلند می کند از زیر پتوی پلنگی پیچیده دورش و می گوید: «اینجا پناهه، باد نمیاد». راست می گوید، سوز هوا در همین عقب نشینی درگاهی مدرسه ابوذر غفاری فروکش کرده و می توانند دو، سه نفری بنشینند کنار یک پیک نیک کم شعله، دست بسابند، گرم شوند و دو، سه بستی دود کنند بدون اینکه باد بیاید و یکهو بزند زیر زرورق و 70، 80 هزار تومان، آرد شود توی هوا. نه حس جواب دادن دارند و نه میلی برای فروگذاشتن لوله هایی که دست گرفته اند. یکی با نی نوشابه، یکی با رول کاغذ، یکی با تکه ای از زرورق پاکت سیگار و آن یکی هم که معلوم نیست چطور، اما همگی دارند «هوف» می کشند به داخل آن دود سفیدرنگ غلیظ که از کنار سوزن و آتش بلند می شود.