«... آن ولایت برای من تنها یک ولایت نبوده است که تنها به انتظار بنشیند تا تو سراغش را بگیری و قدم رنجه کنی و بار خودخواهی ات را از این گوشه به آن گوشه اش بکشی... خوزستان در چشم من شخصی بوده است به صورت خاکی. کسی بوده است به صورت اقلیمی که اگر تو خود زیر آسمانش نیز به سر نبری او مدام زیر آسمان تنگ ذهن تو به سر می برد و خوزستان نه تنها مدام در آسمان این ذهن بوده است بلکه پنداری که بر آسمان سیاست و اقتصاد سراسر مملکت سایه انداخته است. حتی اگر جسارت کنم باید گفت که در تمام گوشه های مملکت ما همه به برکت خوزستان زندگی می کنیم و در زیر سایه آن آسمان بزرگ که پنجاه سالی است که بلعنده مشعل های نفت است... و این داستان سربسته ای نیست...»